Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Przysusze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2018 roku

Sąd Rejonowy w Przysusze I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Anna Owczarek

Protokolant stażysta Aleksandra Piasta

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2018 roku w Przysusze

sprawy z powództwa J. S.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda J. S. kwotę 10.200,00 zł (dziesięć tysięcy dwieście złotych 00/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 lipca 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  umarza postępowanie w pozostałym zakresie;

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda J. S. kwotę 6.628,68 zł (sześć tysięcy sześćset dwadzieścia osiem złotych 68/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 4.800,00 zł (cztery tysiące osiemset złotych 00/100) tytułem kosztów zastępstwa procesowego;

III.  zwraca na rzecz powoda J. S. kwotę 163,32 zł (sto sześćdziesiąt trzy złote 32/100) jako niewykorzystaną zaliczkę, którą to kwotę nakazuje wypłacić z pozycji nr (...) sum na zlecenie;

IV.  ściąga z zaliczki zaksięgowanej pod pozycją nr (...) sum na zlecenie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Przysusze kwotę 293,56 zł (dwieście dziewięćdziesiąt trzy złote 56/100) tytułem nieuiszczonych kosztów procesu;

V.  zwraca na rzecz pozwanego (...) S.A. z siedzibą
w W. kwotę 23,59 zł (dwadzieścia trzy złote 59/100) jako niewykorzystaną zaliczkę, którą to kwotę nakazuje wypłacić z pozycji nr (...) sum na zlecenie.

Sygn. akt I C 215/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 19 listopada 2018 roku

Powód J. S. pozwem złożonym w dniu 04 sierpnia 2016 roku (data stempla pocztowego) wniósł o zasądzenie od (...) S.A.
z siedzibą w W. kwoty 13.500,00 zł wraz z odsetkami od dnia 01 lipca 2016 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za szkodę powstałą w dniu 20 maja 2016 roku. Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanej zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu J. S. wyjaśnił, że był właścicielem samochodu matki B. (...) o nr rej. (...) oraz posiadał polisę ubezpieczenia OC na przedmiotowy pojazd z pozwanym Towarzystwem (...). W dniu 20 maja 2016 roku miało miejsce zdarzenie drogowe, w którym uszkodzony został ww. samochód powoda. Rodzaj i zakres uszkodzeń pojazdu powoda był na tyle znaczny, że ubezpieczyciel uznał, że doszło do szkody całkowitej i wypłacił powodowi kwotę 28.700,00 zł, która to kwota stanowiła różnicę między wartością pojazdu
w stanie sprzed szkody (81.500,00 zł), a wartością pojazdu po wypadku (52.800,00 zł). Powód kwestionuje dokonaną przez pozwaną wycenę twierdząc, że pojazd sprzed szkody miał wartość co najmniej 95.000,00 zł, gdyż w polisie zawartej niewiele ponad 2 tygodnie przed zdarzeniem wartość przedmiotowej pojazdu została ustalona na kwotę 99.659,00 zł. Powód co do zasady kwestionował także ustaloną przez pozwaną wartość pojazdu po szkodzie. (pozew – k. 2 – 3)

Pozwana w złożonej w dniu 03 października 2016 roku (data prezentaty) odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
W uzasadnieniu pozwana przyznała fakt zawarcia z powodem umowy ubezpieczenia przedmiotowego pojazdu, z tym że kwestionowała przyjętą w polisie jego wartość. Pozwana przyznała również okoliczności zdarzenia z dnia 20 maja 2016 roku, w którym szkodę poniósł powód. Strony co do zasady zgodne były także w zakresie wartości pojazdu po szkodzie,
tj. 52.800,00 zł. Pozwane Towarzystwo (...) twierdziło, że wartość pojazdu przed powstaniem szkody wynosiła 84.800,00 zł, która to kwota stanowiła podstawę wyliczenia wypłaconego odszkodowania w wysokości 32.000,00 zł. (odpowiedź na pozew – k. 9 – 11)

Na rozprawie w dniu 05 października 2016 roku powód cofnął powództwo w zakresie dochodzonej kwoty 3.300,00 zł, gdyż pozwana po wytoczeniu powództwa wypłaciła mu
ww. kwotę. (protokół z rozprawy – k. 43 – 45)

W piśmie procesowym z dnia 28 października 2016 roku pozwana wyraziła zgodę na częściowe cofnięcie powództwa oraz wniosła o zasądzenie od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwana podniosła, że powód, który cofnął pozew w całości lub w części traktowany jest jak gdyby przegrał proces w tym zakresie. (pismo – k. 48)

Strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska, aż do momentu zamknięcia rozprawy.

Okoliczności bezsporne:

W dniu 04 marca 2016 roku J. S. zawarł z (...) S.A. z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia (...) nr (...) w wariancie od wszystkich ryzyk, której okres ubezpieczenia obejmował od
06 marca 2016 roku do 05 marca 2017 roku. Przedmiotem ubezpieczenia był pojazd marki B. (...), tym (...), z 2011 roku o nr rej. (...).

W dniu 20 maja 2016 roku miało miejsce zdarzenie, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód J. S. objęty przedmiotowym ubezpieczeniem. Niezwłocznie po zdarzeniu J. S. w dniu 23 maja 2016 roku zgłosił szkodę Ubezpieczycielowi.

(...) S.A. z siedzibą w W. w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego nr (...) uznał swoją odpowiedzialności i stwierdził szkodę całkowitą.

Powyższe okoliczności nie były kwestionowane przez strony niniejszego postępowania, a ponadto znajdowały potwierdzenie w znajdujących się w aktach sprawy dokumentach, w szczególności umowie ubezpieczenia (k. 16 – 36) i aktach szkody (koperta -k. 36a)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) S.A. z siedzibą w W. po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego nr (...) decyzją z dnia 27 czerwca 2016 roku ustalił i przyznał J. S. odszkodowanie w wysokości 28.700,00 zł. (dowód: pismo (...) z dnia 27 czerwca 2016 roku – akta szkody koperta- k. 36a)

J. S. w dniu 04 lipca 2016 roku nie zgodził się z wysokością przyznanego odszkodowania. (dowód: e-mail z 04 lipca 2016 roku – akta szkody k. 36a)

(...) S.A. z siedzibą w W. na skutek złożonego odwołania i ponownej analizie akt szkody przyznała J. S. odszkodowanie w wysokości 32.000,00 zł. (dowód; pismo (...) z dnia 05 maja 2016 roku – akta szkody k. 36a)

Wartość pojazdu marki B. (...), tym (...), z 2011 roku o nr rej. (...) przed zdarzeniem w dniu 20 maja 2016 roku wynosiła 86.900,00 zł, a po zdarzeniu wnosiła 43.100,00 zł. (dowód: opinia biegłego – k. 158 – 176; opinia uzupełniająca – k. 196 – 197)

Powyższe okoliczności Sąd ustalił na podstawie ww. dokumentów. Żadna ze stron nie kwestionowała dokumentów akt szkody, poza przyjętą przez pozwaną kwotą odszkodowania. Spór w niniejszej sprawie w głównej mierze sprowadzał się do wartości uszkodzonego pojazdu przed szkodą i po szkodzie. W tym celu Sąd zgodnie z wnioskami stron dopuścił dowód z dwóch opinii biegłych z zakresu motoryzacji, tj. S. C. i M. B.. W ostateczności Sąd swoje ustalenia oparł na opinii biegłego M. B..
W ocenie Sądu opinia ta jest pełna, rzetelna i logiczna, a przestawione w niej wnioski wyczerpująco uzasadnione i poparte dokładną analizą materiału dowodowego. Ponadto biegły ten wykonał symulację komputerowych wartości pojazdu i kosztów jego naprawy w systemie E. i (...)Ekspert, które to programy są pozytywnie ocenione w literaturze prawniczej. (por. Wypadki drogowe. Vademecum biegłego sądowego. Instytut Ekspertyz Sądowych
w K., K. 2002) Biegły ten odniósł się również do przyjętej wyceny przedmiotowego pojazdu stanowiącej podstawę przyjęcia jego wartości w polisie ubezpieczeniowej. Biegły wskazał, że wycena ta obejmowała dodatkowe wyposażenie, którego pojazd w rzeczywistości nie posiadał. Na etapie likwidacji szkody ubezpieczyciel nie przyjął tego dodatkowego wyposażenia, jak również biegły S. C. w swojej opinii. Żadna ze stron natomiast nie podnosiła nieprawidłowego przyjęcia wyposażenia przedmiotowego pojazdu, przez co rozumieć należy, że pojazd ten nie posiadał go
w rzeczywistości. Ostatecznie opinii biegłego M. B. żadna ze stron postępowania nie kwestionowała.

Sąd pominął dowód z zeznań świadka I. K., gdyż zeznania te dotyczyły okoliczności zawarcia umowy ubezpieczenia. W związku z tym, że zgodnie z treścią umowy przy wyliczeniu kwoty odszkodowania przyjmuje się wartość pojazdu w dniu ustalenia odszkodowania pomniejszoną o wartość rynkową pozostałości. W związku z powyższym sporna kwota wartości pojazdu w dniu zawarcia umowy ubezpieczenia w niniejszej sprawie nie ma znaczenia, gdyż zdarzenie wywołujące szkodę miało miejsce ponad 2 miesiące do daty zawarcia umowy, a przez to wartość pojazdu z uwagi na jego eksploatację uległa zmianie. Ponadto żadna ze stron postępowania nie kwestionowała wyposażenia pojazdu przyjętego do wyceny przez biegłego M. B..

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo w zakresie podtrzymywanego roszczenia zasługiwało na uwzględnienie
w całości.

Zgodnie z treścią art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W prawie ubezpieczeniowym mamy do czynienia z przejęciem przez zakład ubezpieczeń ciężaru wyrównania ściśle określonej szkody na zasadach wskazanych
w warunkach ubezpieczenia. Jaki rodzaj szkód jest pokrywany przez dane ubezpieczenie oraz w jakich granicach podlegają one wyrównaniu przez odszkodowanie ubezpieczeniowe, zależy od postanowień - warunków danego ubezpieczenia.

Między stronami niniejszego postępowania niesporny był fakt odpowiedzialności pozwanej za szkodę powstałą na skutek zdarzenia z dnia 20 maja 2016 roku, jak również zakres tej odpowiedzialności. Istota sporu sprowadzała się natomiast do wysokości poniesionej szkody.

W związku z powyższym kluczowe w niniejszej sprawie pozostawało ustalenie wysokości należnego powodowi odszkodowania przy szkodzie całkowitej.

Zgodnie z § 18 ust. 4 OWU w razie powstania szkody całkowitej wysokość odszkodowania ustala się w kwocie odpowiadającej wartości pojazdu w dniu ustalenia odszkodowania pomniejszonej o wartość rynkową pozostałości, z uwzględnieniem warunków umowy AC, przy czym wartość rynkowa pozostałości jest ustalana indywidualnie,
w zależności od rozmiaru uszkodzeń i stopnia zużycia eksploatacyjnego pojazdu lub jego części (zespołów).

W związku z tym, że powód w przedmiotowej umowie nie skorzystał z pakietu: (...) Wartość 100% wartość samochodu powoda należało ustalić zgodnie z § 18 ust. 4 w zw. z § 3 pkt 90) OWU.

Sąd w tym celu dopuścił dowód z opinii biegłego M. B., na podstawie której Sąd ustalił, że wartość pojazdu powoda w dniu zdarzenia wywołującego szkodę przed tym zdarzeniem i po zdarzenia. Zgodnie z tą opinią wartość pojazdu przed zdarzeniem wynosiła kwotę 86.900,00 zł, a po zdarzeniu kwotę 43.100,00 zł.

W związku z powyższym wysokość odszkodowania wynosi 43.800,00 zł. Taką też kwotę pozwany Zakład (...) powinien był wypłacić powodowi w związku
z zaistniałą szkodą. Z uwagi na fakt, że pozwana przyznała ostatecznie powodowi tytułem odszkodowania kwotę 32.000,00 zł do wypłaty pozostaje jeszcze kwota 11.800 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c., który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie
w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Zgodnie z art. 817 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Powód w niniejszej sprawie szkodę zgłosił pozwanej w dniu 23 maja 2016 roku, zatem odszkodowanie powinno został wypłacone w terminie do 22 czerwca 2016 roku. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie nie zachodzą podstawy, by termin do wypłaty odszkodowania uległ przedłużeniu zgodnie
z art. 817 § 2 k.c., gdyż okoliczności niniejszej sprawy tego nie uzasadniały, a pozwana jako przedsiębiorca specjalizujący się w zakresie ochrony ubezpieczeniowej i likwidacji szkód nie powinna była mieć problemów z prawidłowym ustaleniem wysokości odszkodowania.

Zgodnie z art. 321 k.p.c. sąd nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać ponad żądanie. Zatem z uwagi na ostateczną treść żądania Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 11.200,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 lipca 2016 roku do dnia zapłaty.

W punkcie II sentencji wyroku Sąd umorzył postępowanie w zakresie cofniętej części powództwa, na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 k.p.c. W ocenie Sądu powód skutecznie cofnął w części pozew, na co pozwana wyraziła zgodę.

W punkcie III sentencji wyroku Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda koszty procesu zgodnie z art. 98 k.p.c. wyrażającym zasadę odpowiedzialności za wynik procesu.
W związku z tym, że pozwana jest stroną przegrywającą ma ona obowiązek zwrócić na rzecz powoda poniesione przez niego celowe koszty. Do kosztów tych Sąd zaliczył uiszczoną przez powoda opłatę sądową od pozwu w wysokości 675,00 zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 4.800,00 zł oraz poniesione wydatki związane z dopuszczeniem dowodów z opinii biegłych w łącznej wysokości 1.136,68 zł. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika Sąd ustalił na podstawie § 2 pkt 5) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 roku poz. 1800). W tym miejscu wyjaśnić należy, że Sąd nie uznał wniosku pozwanej o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu od cofniętej części powództwa, gdyż powód cofnął powództwo w zakresie kwoty 3.300,00 zł, po tym jak pozwana decyzją z dnia 05 sierpnia 2016 roku podwyższyła powodowi o tę kwotę ustalone wcześniej odszkodowanie. Pozew w niniejszej sprawie wpłynął z kolei w dniu
04 sierpnia 2016 roku.

W punkcie V wyroku Sąd na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2018 roku poz. 300), mając na uwadze wyżej przyjętą zasadę ponoszenia kosztów procesu, obciążył pozwaną kosztami procesu, których żadna ze stron nie miała obowiązku uiścić, na które składało się częściowe wynagrodzenie biegłego przyznane postanowieniem z dnia 01 marca 2018 roku tymczasowo ze środków Skarbu Państwa. Sąd zatem postanowił ściągnąć ww. kwotę z niewykorzystanej zaliczki uiszczonej przez pozwaną na wydatki związane z dopuszczeniem dowodu z opinii uzupełniającej.

W punkcie IV i VI sentencji wyroku Sąd na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zwrócił stroną różnice między zaliczkami pobranymi, a wykorzystanymi.