Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Przysusze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2023 roku

Sąd Rejonowy w Przysusze I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Robert Wójcik

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Włodarczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2023 roku w P.

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w G.

przeciwko D. P.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w G. na rzecz D. P. kwotę 3.617,00 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych zero groszy) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty oraz kwotę 17 zł (siedemnaście złotych zero groszy) tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Sygn. akt I C 38/23

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 12 grudnia 2023 roku

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty (aktualnie: (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Wierzytelności) pozwem z dnia 27 grudnia 2022r. (data stempla pocztowego) złożonym przeciwko D. P. wniósł o zasądzenie kwoty 14.662,04 zł wraz
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty a także zasądzenie od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że dochodzona przez niego należność wynika z zawartej przez pozwanego z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. (wierzyciel pierwotny) w dniu 20 czerwca 2018r. umowy pożyczki odnawialnej o numerze (...) na kwotę 10.000 zł wypłaconej bezgotówkowo na rachunek bankowy pożyczkobiorcy. Pomimo upływu terminu płatności określonego w umowie pożyczki, strona pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania, co poskutkowało postawieniem w stan wymagalności całego zobowiązania z dniem 27 marca 2020r. Łączna wartość wierzytelności, na dzień przygotowania pozwu wynosiła 14.662,04 zł na co składają się poszczególne kwoty:

1)  10.000 zł – suma niespłaconego kapitału udzielonej pożyczki

2)  4.102,81 zł – suma odsetek karnych i umownych za opóźnienie

3)  559,23 – suma opłat związanych z udzieleniem i obsługą pożyczki zgodnie z tabela opłat.

W dniu 02 sierpnia 2021r. wierzyciel pierwotny dokonał przelewu przysługującej mu od strony pozwanej wierzytelności na rzecz (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w G..

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym sygn. akt: I Nc 1/23 z dnia 17 stycznia 2023r. Sąd Rejonowy w Przysusze I Wydział Cywilny nakazał pozwanemu D. P. aby zapłacił na rzecz powoda – (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedziba w G. kwotę 14.662,04 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 27 grudnia 2022r. do dnia zapłaty oraz koszty procesu w kwocie 3.167,00 złotych w terminie dwóch tygodni albo wniósł sprzeciw (k. 61).

Pozwany reprezentowany przez pełnomocnika będącego adwokatem, w ustawowym terminie, wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym wniósł o oddalenie powództwa
w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania a ponadto zobowiązanie powoda do przedstawienia szczegółowego wyliczenia dochodzonego pozwem roszczenia ze wskazaniem jakie kwoty i z jakich tytułów składają się na kwotę objętą żądaniem pozwu, a w przypadku dochodzenia odsetek – od jakich kwot, za jakie okresy i w jakiej wysokości są one zaliczone oraz według jakiej konkretnie stopy procentowej – na okoliczność ustalenia wysokości roszczenia, oceny zgodności żądania pozwu z zasadami współżycia społecznego, przedstawienia sposobu wyliczenia kosztów pozaodsetkowych naliczonych w związku z przygotowaniem umowy pożyczki oraz wskazania, jakie rzeczywiste koszty poniesione przez pożyczkodawcę w związku z zawarciem umowy pożyczki, powód pokrył z tych opłat (k. 63-68).

W uzasadnieniu sprzeciwu od nakazu zapłaty pełnomocnik pozwanego podniósł, że powództwo w całości nie zasługuje na uwzględnienie. Pozwany kwestionuje roszczenie powoda zarówno co do zasady, jak i co do wysokości, a jednocześnie zaprzecza wszelkim twierdzeniom powoda poza tymi, które wyraźnie przyznaje. Pozwany zakwestionował istnienie jak i rozmiar zobowiązania dochodzonego przez powoda. W dalszej części uzasadnienia sprzeciwu od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, pełnomocnik pozwanego podniósł zarzut braku legitymacji procesowej czynnej, zarzut zawarcia w umowie pożyczki klauzul niedozwolonych zastrzegających na rzecz powoda opłat nienależnych
i rażąco wygórowanych, braku zgody na zwarcie umowy pożyczki na warunkach przedstawionych w tabeli opłat i prowizji. (k. 63-68).

W odpowiedzi na sprzeciw z dnia 26 kwietnia 2023r. (data prezentaty Sądu) powód podtrzymał swoje stanowisko a ponadto dodatkowo załączył wezwania do zapłaty wraz
z potwierdzeniem nadania, wypowiedzenie umowy wraz z potwierdzeniem nadania, historię operacji na koncie klienta oraz wydruk z kalkulatora odsetek, oświadczenie o dochodach, formularz informacyjny, regulamin udzielania pożyczek, informacje o przetwarzaniu danych osobowych, aneks do umowy pożyczki, potwierdzenie wypłaty środków, umowę przelewu wierzytelności z dnia 02 sierpnia 2021r. wraz z wyciągiem z załącznika, pełnomocnictwa dla Kancelarii (...) S.A., pełnomocnictwa dla A. Z., oświadczenie
o ustanowieniu prokury samoistnej dla M. S. (k. 71-144).

W odpowiedzi na stanowisko powoda, pełnomocnik pozwanego w piśmie procesowym z dnia 05 czerwca 2023r . (data prezentaty Sądu) podtrzymał dotychczasowe stanowisko, a ponadto zakwestionował wysokość i zasadność dochodzonego roszczenia
z uwagi na wygaśnięcie zobowiązania powoda w całości. Ponadto podniósł zarzut nie wykazania wymagalności ani istnienia, ani wysokości roszczenia. (k. 146-148v.).

W odpowiedzi na stanowisko pozwanego, pełnomocnik powoda w piśmie procesowym z dnia 16 czerwca 2023r. (data prezentaty Sądu), podtrzymał dotychczasowe stanowisko wyrażone w poprzednich pismach procesowych, a ponadto wskazał, że postanowienie umowy pożyczki obejmujące pozaodsetkowe koszty kredytu było zgodne
z ustawą o kredycie konsumenckim i wiąże strony umowy (k. 150-155). Natomiast w piśmie procesowym z dnia 03 sierpnia 2023r. (data prezentaty Sądu) pełnomocnik powoda złożył umowę pośrednictwa w udzielaniu pożyczek pieniężnych z dnia 04 sierpnia 2017r. zawartej pomiędzy (...) Sp. z o.o. a (...) S.A. wraz z załącznikiem, na potwierdzenie faktu umocowania pośrednika do zawierania umów pożyczek oraz potwierdzenia wypłaty środków z dnia 21.06.2018r. w wysokości 4.000,00 zł na rzecz pozwanego, z dnia 21.06.2018r. w wysokości 1.000,00 zł na rzecz pośrednika finansowego,
z dnia 05.12.2018r. w wysokości 4.250,00 zł na rzecz pozwanego i z dnia 05.12.2018r.
w wysokości 725,00 zł na rzec z pośrednika finansowego – na potwierdzenie przekazania środków, zgodnie z dyspozycją pozwanego w zleceniu wypłaty środków z dnia 21.06.2018r. oraz w zleceniu wypłaty środków z dnia 03.12.2018r. (k. 157 – 177). W piśmie tym również pełnomocnik powoda zmodyfikował swoje stanowisko w zakresie daty wymagalności roszczenia poprzez wskazanie tej daty na dzień 01 kwietnia 2020r. (k. 157-177).

W piśmie procesowym z dnia 24 lipca 2023r. (data prezentaty Sądu) pełnomocnik pozwanego podtrzymał dotychczasowe stanowisko, kwestionując dodatkowo wysokość kosztów pozaodsetkowych, wskazując na ich abuzywność, próbę obejścia przez powoda przepisów o odsetkach maksymalnych, brak ekwiwalentności świadczenia w ramach naliczonych kosztów pozaodsetkowych, a także sprzeczność z zasadami współżycia społecznego. (k. 183-185).

W odpowiedzi na stanowisko powoda, pełnomocnik pozwanego z piśmie procesowym z dnia 30 sierpnia 2023r. (data prezentaty Sądu) podtrzymał dotychczasowe stanowisko podnosząc w szczególności zarzuty braku legitymacji procesowej czynnej po stronie powodowej, zarzut zastosowania względem konsumenta abuzywnych postanowień umownych, przewidujących po jego stronie obowiązek uiszczenia opłat nienależnych i rażąco zawyżonych oraz przedwczesność powództwa. W uzasadnieniu tegoż pisma, pełnomocnik pozwanego podniósł, że pozwany zarzuca, że nigdy nie otrzymał od powoda oświadczenia
o wypowiedzeniu umowy. Powód w toku procesu nie przedstawił takiego dokumentu. Pozwany nigdy nie otrzymał wezwań do zapłaty. W związku z powyższym pozwany podniósł zarzut przedwczesności powództwa (k. 179-182).

W piśmie procesowym z dnia 18 września 2023r. (data prezentaty Sądu) pełnomocnik powoda potrzymał dotychczasowe stanowisko oraz uzupełnił braki stron 3-4 umowy cesji wierzytelności, na potwierdzenie faktu nabycia przez powoda przedmiotowej wierzytelności, wykazania legitymacji czynnej (k. 186-190).

W piśmie procesowym z dnia 08 listopada 2023r. (data prezentaty Sądu) pełnomocnik pozwanego podtrzymał dotychczasowe stanowisko w zakresie braku dokonania przelewu wierzytelności a ponadto podniósł brak wykazania przez powoda by kierował do pozwanego jakąkolwiek korespondencję dotyczącą niniejszej sprawy, a pozwany stanowczo wskazuje, że nigdy nie odebrał wezwania do zapłaty przedstawionego przez powoda w toku postępowania (k. 195-197).

W toku procesu przed Sądem Rejonowym w Przysusze strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska. Pełnomocnicy oraz pozwany mimo kierowanych wezwań nie stawili się na termin rozprawy.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 21 czerwca 2018r. (...) sp. z o.o. (prowadząca działalność pod marką E.) z siedzibą w W., w imieniu i na rzecz której działał pośrednik kredytowy (...) S.A. z siedzibą w S. a D. P. została zawarta umowa pożyczki odnawialnej nr (...) na kwotę 5.000,00 zł. Zgodnie z § 2 pkt 3 umowa pożyczki została zawarta na czas nieokreślony. Natomiast stosownie do treści § 4 umowy pożyczki, oprocentowaniu podlegała każda kwota wypłacona i oprocentowanie naliczane jest od dnia realizacji dyspozycji wypłaty do dnia spłaty całego kapitału pożyczki, na rachunek spłat pożyczki. Oprocentowanie pożyczki strony ustaliły na zmienne i wynoszące dwukrotność kwoty stanowiącej sumę stopy referencyjnej NBP i 3,5 punktów procentowych w skali roku. Na dzień zawarcia umowy oprocentowanie kwoty wypłaconej wynosiło 10,00% w skali roku. Całkowita kwota do zapłaty przez pożyczkobiorcę, przy założeniu, że Pożyczkobiorca wypłacił limit w całości od razu po zawarciu umowy i spłaca go przez comiesięczne spłaty kwoty minimalnej, wynosiła 6.582,83 zł. Pożyczkobiorca zobowiązany był do spłaty comiesięcznej kwoty minimalnej, która w dniu zawarcia umowy wynosiła 200,00 zł. Zgodnie z § 7 pkt 8 umowy pożyczki, wpłacane przez pożyczkobiorcę środki pieniężne zaliczane były w pierwszej kolejności na spłatę odsetek, w drugiej na spłatę opłat, a w trzeciej na zwrot kwoty wypłaconej. W postanowieniu zwartym w § 8 ustalone zostały określone zasady ponoszenia kosztów związanych z udzieleniem pożyczki, a w § 9 skutki zalegania przez Pożyczkobiorcę ze spłatą pożyczki oraz skutki zaprzestania spłacania pożyczki. Zgodnie z § 9 pkt 2 umowy pożyczki za opóźnienie w spłacaniu każdej kwoty minimalnej naliczone są odsetki za opóźnienie w wysokości dwukrotności kwoty stanowiącej sumę stopy referencyjnej NBP i 5,5 punktów procentowych w stosunku rocznym. Zgodnie z § 9 pkt 5 umowy pożyczki, w przypadku braku płatności w terminie i zaprzestania spłacania pożyczki, E. zobowiązany był wysyłać Pożyczkobiorcy wezwanie do zapłaty w formie pisemnej lub w formie dokumentowej. W przypadku niespłacenia wskazanej w nim kwoty w terminie, E. mógł ponowić wysłanie wezwań do zapłaty w odstępach dwutygodniowych (liczonych od wskazanego w poprzednim wezwaniu terminie do zapłaty) lub przekazać sprawę Pożyczkobiorcy firmie windykacyjnej. Natomiast w przypadku zalegania przez Pożyczkobiorcę z uiszczeniem równowartości dwóch kwot minimalnych, E. miał prawo wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia. Po upływie okresu wypowiedzenia zgodnie z § 9 pkt 11, Pożyczkobiorca zobowiązany był do zwrotu E. wszystkich kwoty wypłaconych wraz z należnymi opłatami i odsetkami.

W dniu 03 grudnia 2018r. Pozwany oraz (...) Sp. z o.o. zawarli aneks do umowy pożyczki, na mocy którego z dniem 03 grudnia 2018r. zwiększeniu uległa wysokość wymienionego w § 3 umowy limitu do kwoty 10.000,00 zł oraz wysokość kwoty minimalnej do spłaty 200,00 zł. Całkowita kwota do zapłaty przez pożyczkobiorcę uległa zwiększeniu do kwoty 13.200,00 zł oraz dzienna wysokość odsetek za opóźnienie została ustalona na kwotę 2,74 zł. W formularzu informacyjnym dotyczącym kredytu konsumenckiego strony szczegółowo określiły koszty, które Pozwany zobowiązany był uiścić w związku z umową kredytu i wynosiły one: opłata za przyznanie limitu – 0,00 zł, opłata za wypłatę środków – 12,00 zł, prowizja od wypłaty środków 16,00%, opłata miesięczna za utrzymanie konta – 40,00 zł, Opłata roczna za utrzymanie limitu – 20,00 zł, Opłata za weryfikacje płatności 0,00 zł. Za opóźnienie w spłacie naliczane są odsetki za opóźnienie w wysokości 14% w stosunku rocznym (dwukrotność kwoty stanowiącej sumę stopy referencyjnej NBP i 5,5 punktów procentowych.

W dniu zawarcia umowy pożyczki Pozwany zlecił wypłatę środków z przyznanego limitu w kwocie 5.000,00 zł w następujący sposób: kwotę 4.000 zł wypłaty za pomocą czeku G. oraz kwotę 1.000,00 zł w postaci przelewu na rachunek bankowy (...) S.A., tytułem opłaty za pośrednictwo. Jednocześnie Pozwany wyraził zgodę na pobranie przez (...) sp. z o.o. opłaty za wypłatę czekiem G. zgodnie z tabelą Prowizji i Opłat oraz za sprawdzenie jego wiarygodności w (...) S.A., (...) S.A. (...) S.A., (...) S.A. i (...) S.A.

W dniu 03 grudnia 2018r. pozwany złożył druga dyspozycję wypłaty środków z limitu powiększonego do kwoty 10.000,00 zł w następujący sposób: kwotę 4.250,00 zł wypłaty za pomocą czeku G. oraz kwotę 750,00 zł w postaci przelewu na rachunek bankowy (...) S.A. z siedzibą w S..

Wymienione powyżej czynności dokonywane przez strony umowy pożyczki odnawialnej zawartej w dniu 21 czerwca 2018r. zostały sporządzone w formie pisemnej
i osobiście podpisane przez pozwanego, gdzie każda strona została również parafowana przez pozwanego. Nakreślone na umowie pożyczki odnawianej, aneksie do umowy oraz załącznikach do umowy pożyczki, a także na dyspozycjach wypłaty przyznanych środków podpisy pozwanego oraz parafy nie były przez niego kwestionowane. Wypłata środków
z umowy pożyczki oraz aneksu do umowy pożyczki na rzecz pozwanego odbyła się za pośrednictwem spółki (...) S.A. - P., na rzecz którego wpłynęły środki a następnie zostały przekazane dla pozwanego w formie czeku G..

Pozwany w okresie od dnia 20 lipca 2018r. do 14 listopada 2019r. wpłacał na rachunek bankowy Pożyczkodawcy kwoty minimalne po 200 zł miesięcznie. Następnie zaprzestał spłat kwot minimalnych.

Dowód: Umowa pożyczki odnawialnej – nr (...) (k. 31), Aneks nr (...) do umowy pożyczki odnawialnej z dnia, 03 grudnia 2018r. (k. 110-111), formularz informacyjny dot. Kredytu konsumenckiego (k. 112-113), zlecenie wypłaty środków z limitu z dnia 21 czerwca 2018r. (k. 39), zlecenie wypłaty środków z limitu z dnia 03 grudnia 2018r. (k. 40, 123), potwierdzenie przelewu kwoty 4.000 zł z dnia 21 czerwca 2018r. (k. 43), potwierdzenie wypłaty kwoty 1.000 zł (k. 44), potwierdzenie przelewu kwoty 4.250,00 zł z dnia 05 grudnia 2018r. (k. 41), potwierdzenie przelewu z dnia 05 grudnia 2018r. na kwotę 750 zł, (k. 42). Regulamin udzielania pożyczek (k. 46-48, 120-122), odpowiedź na sprzeciw z dnia 26 kwietnia 2023r. (data prezentaty Sądu) (k. 71-73), zestawienie wypłat i naliczania odsetek od wypłaconej kwoty pożyczki wraz z wpłatami spłaty (k. 124-128), umowa o pośrednictwo w udzielaniu pożyczek pieniężnych z dnia 04 sierpnia 2017r. (k. 161-165), Aneks nr (...) z 27.09.2017r. (k. 166), aneks nr (...) z dnia 01.05.2018r. (k. 167169).

W związku za zaprzestaniem spłaty pożyczki przez Pozwanego, wierzyciel pierwotny (...) sp. z o.o. za pośrednictwem P..pl sp. z o.o. sp. k. wystosował wezwania do zapłaty do pozwanego: wezwanie nr 1 do zapłaty zaległej kwoty z dnia 17 grudnia 2019r. (k. 136) wraz z potwierdzeniem nadania przesyłki nr (...) (k. 135), wezwanie nr 2 do zapłaty zaległej kwoty z 02 stycznia 2020r. (k. 130) wraz z dowodem nadania przesyłki nr (...) (k. 129) do operatora pocztowego: Poczta Polska, wezwanie nr 2 (jako kolejne) do zapłaty zaległej kwoty z 01 lutego 2020r. (k. 133), trzecie ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 16 lutego 2020r. (k. 49, 142) wraz z oświadczeniem o wypowiedzeniu umowy pożyczki wraz z dowodem nadania przesyłki nr (...) do operatora Pocztowego: Poczta Polska z 16 lutego 2020r. (k. 141).

W dniu 02 sierpnia 2021r. pomiędzy wierzycielem pierwotnym (...) Sp.
z o.o. a (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty
z siedzibą w G. (powód) została zawarta umowa przelewu wierzytelności, na mocy której powód nabył wierzytelność przysługującą Zbywcy wierzytelności wobec pozwanego (k. 11- 17, 79-95). Zbywca wierzytelności ( (...) sp. o.o.) w oświadczeniu o przyjęciu zapłaty z dnia 07 września 2021r., poinformował, że wynagrodzenie określone w § 3 ust. 1 umowy przelewu wierzytelności zawartej w dniu 02 sierpnia 2021r. zostało uregulowane przez (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Zamknięty z siedzibą
w G. w zakreślonym przez strony terminie. W zaistniałej sytuacji nabywca (powód
w niniejszej sprawie) nabył wierzytelności wymienione w załączniku nr 3 do umowy przelewu wierzytelności wraz ze wszystkimi prawami należącymi do zbywcy jako wierzyciela (k. 27). W załączniku nr 3 do umowy przelewu wierzytelności pod poz. numer (...) widnieje opisana wierzytelności tj. numer umowy pożyczki (...), saldo na dzień 09 lutego 2021r. opiewające na kwotę 11.907,62 zł, data zawarcia umowy pożyczki (...).06.2018r. imię i nazwisko pożyczkobiorcy – D. P., jego PESEL: (...).

Dowód: odpis umowy przelewu wierzytelności wraz z załącznikami (k. 11- 17, 79-95), oświadczenie o przyjęciu zapłaty z 07 września 2021r. (k. 27, 107), załącznik nr 3 do umowy przelewu wierzytelności (k. 95),

Powód, mimo podnoszonych zarzutów przez pełnomocnika pozwanego w zakresie braku wymagalności roszczenia, nie przedstawił dowodów doręczenia wezwań do zapłaty oraz wypowiedzenia umowy pożyczki pozwanemu, ani też dowodu wykonania zlecenia nadania przesyłek do pozwanego przez operatora pocztowego: Pocztę Polską zgodnie ze zleceniem P..pl. sp. z o.o. s.k.

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o przedłożone przez strony dokumenty, których autentyczność i treść nie była kwestionowana, a Sąd także z urzędu nie znajduje podstaw by odmówić im mocy dowodowej.

Zgodnie z art. 231 k.p.c. sąd może uznać za ustalone fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, jeżeli wniosek taki można wyprowadzić z innych ustalonych faktów (domniemanie faktyczne).

Uzasadnienie prawne

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 720 k.c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W odniesieniu do umowy pożyczki
z udziałem konsumenta jako pożyczkobiorcy dodatkowe regulacje zawiera ustawa z dnia 12 maja 2011r. o kredycie konsumenckim (tj. Dz. U. z 2023r. poz. 1028 ze zm.).

Pełnomocnik pozwanego w przedmiotowej sprawie kwestionował zawarcie umowy. Twierdził, że powód nie wykazał, że do umowy doszło, jak też, że wypłacił pozwanemu sumę pożyczki, kwestionując wszystkie złożone przez powoda dowody, oraz kwestionując legitymację procesową czynną powoda, podnosił zarzut zawarcia w umowie pożyczki klauzul niedozwolonych zastrzegających na rzecz powoda opłat nienależnych i rażąco wygórowanych. Z drugiej strony nie zaprzeczył, że pozwany w początkowym okresie realizował spłatę otrzymanej kwoty pożyczki, nie twierdził, że złożone przez powoda kserokopie dokumentów czy też odpisy dokumentów nie dotyczą rzeczywiście istniejących dokumentów, są nierzetelne, czy też podpisy D. P. zostały sfałszowane.

Mając na uwadze powyższe, jak i treść złożonej przez powoda dokumentów w postaci umowy pożyczki oraz aneksu do niej, dyspozycji wypłat, oraz innych dokumentów wymienionych powyżej, które zostały podpisane przez pozwanego, Sąd uznał, iż do umowy doszło, a pozwany otrzymał pożyczkę, którą początkowo spłacał. Poza dokumentami, na których oparł się Sąd, ustalenie to jest zgodne także z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Gdyby bowiem pozwany nie zawarł z (...) sp. z o.o. umowy pożyczki
i nie był względem tegoż podmiotu zobowiązany, to pełnomocnik pozwanego nie wyjaśnił,
z jakiego tytułu pozwany po zawarciu umowy pożyczki odnawialnej w początkowym okresie uiszczał na rzecz pożyczkodawcy raty w kwotach po 200 złotych miesięcznie, wynikających
z tzw. niezawartej umowy.

Nie ulega wątpliwości, że po uiszczeniu kilku rat D. P. zaprzestał spłacania pożyczki. W następstwie powyższego wierzyciel pierwotny sporządził wezwania do zapłaty zaległych rat oraz ostateczne wezwanie do zapłaty, w którym zawarł oświadczenie
o wypowiedzeniu umowy pożyczki. Wezwania do zapłaty wraz z ostatecznym wezwaniem do zapłaty zawierającym oświadczenie o wypowiedzeniu umowy adresowane były na adres pozwanego wskazany w umowie pożyczki. Zgodnie z przedłożonymi dokumentami wysyłką korespondencji wierzyciela pierwotnego – (...) sp. z o.o. zajmował się podmiot trzeci tj. spółka (...).pl sp. z o.o. sp. k. Z treści tychże dokumentów złożonych przez powoda wynika, że wezwania do zapłaty, w tym ostatnie wezwanie do zapłaty zawierające oświadczenie o wypowiedzeniu umowy pożyczki zostały przesłane przez P..pl sp. z o.o. s.k. do operatora pocztowego: Poczta Polska. Brak jest natomiast dowodu potwierdzającego, że korespondencja wysłana przez podmiot trzeci P..pl sp. z o.o. s.k. do operatora pocztowego Poczta Polska dotarła, jak również, że ten operator doręczył, czy też nadał korespondencję do pozwanego i pozwany je odebrał (szerzej na temat wymagalności roszczenia w dalszej części uzasadnienia).

Pozwany, wnosząc o oddalenie powództwa powoływał się na to, że zawarte w umowie klauzule, dotyczące opłat są niedozwolone. Wskazywał, iż postanowienia umowy w tym tabela opłat i prowizji, nie były indywidualnie uzgodnione, a koszty pozaodsetkowe umowy są zawyżone lub wręcz nienależne, nie wiadomo z czego wynikają, są sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, dobrymi obyczajami, przez co postanowienia te są nieskuteczne albo wręcz nieważne.

Pozwany w swojej argumentacji powoływał się na treść art. 385 ¹ k.c., który stanowi, że postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny.

Odnosząc się do tego zarzutu należy stwierdzić, że przedmiotowa umowa pożyczki wypełnia definicję o kredyt konsumencki w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 maja 2011r. o kredycie konsumenckim i stosować do niej należało wymogi wskazane w tej ustawie. Wskazane w umowie pożyczki oraz formularzu informacyjnym dot. kredytu konsumenckiego koszty kredytu, stanowiły zatem pozaodsetkowe koszty kredytu
w rozumieniu art. 5 pkt 6a ukk. Maksymalna wysokość pozaodsetkowych kosztów kredytu oblicza się zgodnie z wzorem, znajdującym się w art. 36a ustawy o kredycie konsumenckim według stanu z dnia zawarcia umowy pożyczki.

Kosztami pozaodsetkowymi w niniejszej sprawie były: opłata za wypłatę środków 12 zł, prowizja od wypłaty środków 16,00%, opłata miesięczna za utrzymanie konta – 40,00 zł, opłata roczna za utrzymanie limitu – 20 zł, wynagrodzenie pośrednika 1000 zł oraz 750 zł.

W ocenie Sądu pozaodsetkowe koszty kredytu nie przekraczały limitu określonego wzorem zawartym w art. 36a ustawy o kredycie konsumenckim według stanu z dnia zawarcia umowy a ponadto były przedmiotem indywidualnych ustaleń z pozwanym, który osobiście potwierdził postanowienia załącznika do umowy pożyczki zawarte w formularzu informacyjnym dot. kredytu konsumenckiego, oraz w tabeli opłat i prowizji, własnoręcznym podpisem.

W ocenie Sądu nie budzi wątpliwości również skuteczność dokonania przez wierzyciela pierwotnego przelewu wierzytelności wobec pozwanego na rzecz powoda.

Jak podkreśla się w orzecznictwie, przelew wierzytelności polega na przeniesieniu prawa przysługującego wierzycielowi do żądania od dłużnika, aby spełnił świadczenie. Istotne jest przy tym, aby wierzytelność istniała oraz aby cedent był uprawniony do rozporządzania nią. Zgodnie z przepisem art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W świetle § 2 przepisu wraz
z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Nie ma przy tym wątpliwości, że jeżeli dotychczasowy wierzyciel miał prawo naliczania odsetek z tytułu opóźnienia według szczególnej stopy, to takie prawo ma również nabywca wierzytelności (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2023r. sygn. II CSKP 1527/22, Lex nr 3616256).

Przechodząc z kolei do podniesionego przez pełnomocnika pozwanego zarzutu braku doręczenia wezwań do zapłaty oraz oświadczenia o wypowiedzeniu umowy pożyczki odnawialnej, a tym samym braku wymagalności roszczenia, to nie sposób odmówić racji pełnomocnikowi pozwanego.

Zgodnie z art. 6 k.c. w takiej sytuacji to na powiedzie ciąży obowiązek udowodnienia, że wypowiedzenie umowy pożyczki zostało skutecznie doręczone pozwanemu.

Powód jednak nie przedstawił dowodu, iż wypowiedzenie umowy pożyczki odnawialnej przez pożyczkodawcę – (...) sp. z o.o. zostało doręczone pozwanemu. Załączone do pozwu pisma wierzyciela pierwotnego - (...) sp. z o.o. adresowane do pozwanego, których doręczenie zlecono dla podmiotu trzeciego P..pl. (...). z o.o. sp. k., nie są dowodem tego, że wierzyciel pierwotny doręczył wypowiedzenie pozwanemu.

Pojęcie skuteczności wypowiedzenia umowy jest szerokie. Obejmuje wszystkie czynniki, które powinny ziścić się oraz działania, których poprzednik prawny powoda winien dopełnić, żeby doprowadzić do złożenia pozwanemu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy, które skutkowałoby wymagalnością zobowiązania, będącego podstawą dochodzonego roszczenia. W orzecznictwie przyjmuje się, że wypowiedzenie umowy jest prawnokształtującym oświadczeniem, bardzo istotnym i dotkliwym dla kredytobiorcy,
a zatem nie może być dokonane w sposób nagły, zaskakujący, nawet jeżeli istnieją podstawy do jego podjęcia, zgodnie z treścią umowy kredytowej (zob. wyrok SN z dnia 24 września 2015r. sygn. V CSK 698/14, Lex nr 1805901).

Oświadczenie woli składane innej osobie wywołuje skutki prawne dopiero od momentu dojścia do adresata w sposób unormowany w art. 61 k.c. i dopiero ten moment musi być brany pod uwagę przy obliczaniu wszelkich terminów, czy przy badaniu zachowania nadawcy i odbiorcy oświadczenia. Niedojście oświadczenia do adresata w sposób opisany
w art. 61 k.c. oznacza zaś, że oświadczenie woli w ogóle nie zaistniało, choćby decyzja wywołania określonych skutków prawnych została przez nadawcę podjęta i uzewnętrzniona, np. na piśmie. Ponadto podkreśla się w orzecznictwie, że przy wyznaczaniu chwili dojścia oświadczenia woli w trybie art. 61 k.c. w rozumieniu teorii doręczenia ustawodawca przyjął jednak, że chwila ta nie może być utożsamiana wyłącznie z rzeczywistym zapoznaniem się przez odbiorcę z treścią oświadczenia, ale pożądany przez nadawcę skutek występuje również w sytuacji, w której co prawda adresat oświadczenia woli nie poznał jego treści, ale miał realną możliwość zapoznania się z nią, gdyż doszła do niego w taki sposób, że mógł się zapoznać. W konsekwencji, wysłanie oświadczenia w przesyłce pocztowej nie rodzi sytuacji równoznacznej z dojściem oświadczenia woli do adresata, do momentu faktycznego odbioru przesyłki, lub uzyskania realnej możności zapoznania się z treścią awizowanej przesyłki pocztowej, wskutek udania się do placówki odbiorczej i to na składającym oświadczenie woli z wykorzystaniem przesyłki pocztowej spoczywa ciężar udowodnienia, że doszło ono do adresata w sposób umożliwiający mu zapoznanie się z jego treścią w sposób opisany powyżej (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 04 listopada 2020r. w sprawie sygn. akt: I ACa 507/19, Lex nr 3101590).

W ocenie Sądu w świetle podniesionych przez pozwanego zarzutów oraz na podstawie przedstawionych przez powoda dowodów uznać należy, że dochodzona przez powoda kwota nie jest wymagalna, gdyż umowa nie została skutecznie wypowiedziana pozwanemu.

Zdaniem Sądu, powód nie udowodnił, iż skutecznie wierzyciel pierwotny wypowiedział umowę pożyczki odnawialnej, a tym samym nie udowodnił (mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z art. 6 k.c.), że roszczenie jest wymagalne.

Powód jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą i od niego należy wymagać dołożenia szczególnej, a wręcz podwyższonej staranności w działaniu
w porównaniu z osobami fizycznymi.

Powód, mimo że był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, do dnia zamknięcia rozprawy, nie przedstawił dowodu doręczenia pozwanemu wypowiedzenia umowy pożyczki. Podnieść należy, iż powód przygotowując pozew winien przedłożyć wszystkie niezbędne dowody na okoliczność dochodzonego roszczenia.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że powód nie udowodnił, iż roszczenie jest wymagalne, a tym samym podlega oddaleniu.

Z powyższych względów, Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku.

O kosztach procesu orzekł Sąd na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie z którym, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Powód przegrał proces w całości, a zatem, był zobowiązany do zwrotu na rzecz pozwanego poniesionych przez niego kosztów procesu, na które złożyły się: koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3.600,00 zł, zgodnie z rozdziałem 2 § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j. Dz.U z 2023 poz. 1964) oraz 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty stosownie do treści art. 98 § 1 ¹ kpc.